archiwum X 2011

9 Październik 2011

średniara

Bianka na siatkach centylowych była pod każdym względem średnia, ale głowa jej w ostatnich dwóch miesiącach wybiła na 97 centyl! Na pół roku zmierzyłam i wpisałam, bo kupowałam czapkę… teraz chciałam zamówić następną i znowu obwód przyrósł sporo!
Nie mam straszących lekarzy (na razie), ale mam googla.
Co mam zrobić, żeby dziś i jutro zasnąć drogie Bravo?

10 Październik 2011

chyba trzeba…

przenieść bloga póki młody
po przejęciu przez onet mam same podgórki – notka od dwóch dni się nie wyświetla i nijak nie mogę jej przywołać… pójdziemy sobie na blogspot powolutku:)

13 Październik 2011

dzieciaki są słodkie

To wie każdy. Wczorajsze osiągi wygladały np. tak, że Biankę przebierałam 5 razy, Janka i siebie po trzy. Do osiemnastej z rzeczy przyziemnych dałam radę zrobić zakupy i pokroić warzywa na leczo oraz wstawić do pralki wszystkie orzygane koce, śpiochy i osikane gatki… po czym Młody wrócił strudzony z pracy, a obiad jeszcze nawet nie pyrkał… Za chwilę zresztą wpadł Lokator, świeżo po powrocie z Grecji i nie mógł przestać zachwycać się Meteorami (które mu poleciłam zresztą) – to tak na dobicie…
Dziś rano Bianka zbierała z kuchennej podłogi wczorajsze paluszki i wafle…
No, ale ogarnęłam, chociaż Mała się zrobiła przylepa i ciężko ją zainteresować czymś tak, żeby posiedziała sama trochę, żebym mogła coś ugotować, czy chociażby poszaleć na szmacie…

 

  17 Październik 2011

pierwsza ‘mama’?

Wczoraj był piękny, jesienny dzień, pojechałam zawieść siostrę Młodego z manatkami do jej nowej dziupli, w drodze powrotnej wstąpliśmy na jeden bardzo fajny plac zabaw tuż nad morzem. Było tłoczno, a że zadzwonił telefon, że kurier czeka pod drzwiami to się i tym tłokiem nie nacieszyliśy… a potem jakoś tak szybko zleciało do wieczora – zanim rozpakowałam, poukładałam w szafach, poporcjowałam wędliny, nakarmiłam, poprzebierałam, poratowałam z opresji, wstawiłam obiadokolację to dzieciaki już były baaaardzo zmęczone. Bianka siedziała w salonie i tarła oczka, wypluła ze znudzeniem opakowanie foliowe (tego nie dała rady połknąc w przeciwieństwie do odrobiny kartki i ziemi spod kwiata, które tego dnia spróbowała) i pogalopowała do kuchni, wspięła i się za nogawkę i tak wyraźnie jak żałośnie powiedziała ‘mamaaa’…chyba jej zaliczę co?;)
Z cyklu dialogi absurdalne, początek jego zdarza nam się dość często, ale zakończenie było jedyne w swoim rodzaju – widzę, że Janek coraz częsciej korzysta z zasobów wyobraźni i dopowiada sobie sam historie.
J(anek): A Janek to ma pisiola?
M(ama): No, a jak myślisz?
J: no ma, a Tata?
M: Tata – jak każdy chłopiec ma.
J: A Piter?
M: Myślę, że ma..
J: A Ray?
M: Powinien mieć..
J: a ….
……….
J: a Tata nie ma pisiola!
M: nie ma? jak to?
J: bo ma, ale tam (pokazuje na pieluchę leżącą na podłodze)
M: jak to tam? gdzie???
J: no w pieluszce…
M: w pieluszce???
J: no tak, bo schował…
M: czemu Tata schował pisiola w pieluszce???
J: żeby nie zgubić…
no tak:) logiczne:)

• Napisane przez goska około 1 rok temu. 

  jasne, że zaliczyc:)
  można się zaniepokoić:)
  
  Napisane przez miss około 1 rok temu.

  hmmm…tak teraz poskładałam do kupy Twoje studia itede – coś sugerujesz, czy mi się wydaje???
  
• Napisane przez goska około 1 rok temu. 

  absolutnie nie:)
   
  

21 Październik 2011

całuski…

…cukiereczki, ciasteczka i hulajnoga;)
Trzy lata minęło szybko, oj szybko!
Wszystkiego najlepszego Synku!

 

Napisane przez goska około 1 rok temu.

o, to powazny wiek:)
wszystkiego najlepszego